-
1 gniew
m sgt (G gniewu) anger, rage- gwałtowny/nagły/ślepy gniew unbridled/sudden/blind anger a. rage- napad/wybuch gniewu a fit/an outburst of anger a. rage- w gniewie in anger- ogarnięty gniewem overhelmed by anger- budzić/rozpalać (czyjś) gniew a. gniew (w kimś) to rouse/stir up sb’s anger- czuć/okazywać gniew to feel/show anger- trząść się z gniewu to quiver with rage- kipieć gniewem to be seething (with anger)- pałać a. płonąć gniewem to be burning with anger- wpaść w gniew to get angry, to fly into a rage- wybuchnąć gniewem to explode with anger a. to lose one’s temper- wyładować swój gniew to vent one’s anger- hamować/tłumić gniew to contain/swallow one’s anger- powstrzymywać gniew to keep one’s temper- gniew na kogoś/coś anger at sb/sth, rage against sb/sth- gniew bogów the wrath of the gods* * *anger, wrathwpadać (wpaść perf) w gniew — to fly into a rage, to flare up
* * *mi1. (= złość) anger; wybuch gniewu fit of anger; tłumić w sobie gniew hold back one's anger; wpaść w gniew fall into a fit of anger; wprawić kogoś w gniew make sb furious; wybuchnąć l. unieść się gniewem explode with l. in anger.2. (= kłótnia) feud.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gniew
-
2 pło|nąć
impf (płonęła, płonęli) vi 1. (palić się) ogień płonie the fire is burning 2. (być niszczonym przez ogień) [dom, las, miasto, statek] to be on fire- stodoła płonęła jak pochodnia the barn was ablaze ⇒ spłonąć3. (dawać światło, ciepło, energię) [świeca, węgiel, drewno] to burn- ognisko na plaży nadal płonie jasnym płomieniem the fire on the beach is still burning bright4. (być rozpalonym, gorącym) [głowa, policzki] to burn- policzki jej płonęły ze wstydu her cheeks were burning with shame5. przen. (doznawać intensywnych uczuć) płonąć ciekawością/gniewem/świętym oburzeniem to be burning with curiosity/rage/righteous outrage a. indignation- płonąć żądzą zemsty to be burning for revenge- płonąć z oburzenia to be burning with indignation- płonąć z dumy to be glowing with pride- płonąć ku komuś miłością a. uczuciem to be burning with love for sb- jej oczy płoną gorączką/radością her eyes are shining with fever/joy- oczy płonące jak gwiazdy eyes shining like stars6. przen. (mieć bardzo intensywną barwę) [włosy, drzewa, kwiaty] to glowThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pło|nąć
-
3 spłonąć
(-nę, -niesz); imp -ń; vb; od (płonąć)* * *pf.1. ( od ognia) burn down, go down in flames; spłonąć doszczętnie burn to ashes l. the ground, be burned to the ground; spłonąć na stosie be burned at the stake, go to the stake.2. przen. ( rumieńcem) blush, flush, redden; spłonąć gniewem flash with anger; spłonąć z zakłopotania redden in embarrassment.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spłonąć
-
4 zapłonąć
(-nę, -niesz); imp; -ń; vi perfksiążk to flare up* * *pf.1. (= zacząć płonąć) burn up, flare up, blaze up, kindle up.2. (= zaświecić się) flash, gleam; jego oczy zapłonęły z radości his eyes sparkled with joy.3. (= nabrać czerwonego koloru) redden, turn red/rosy/crimson.4. (= zarumienić się) flush, blush, flame, crimson.5. lit. (= zostać ogarniętym uczuciem) be overwhelmed, be overcome ( czymś with sth); zapłonąć gniewem flame out with anger, flash with anger; ( o uczuciach) (= opanować) flame up/out; ( o gniewie) flare up; radość zapłonęła w jej sercu her heart filled with joy; zapłonęła w niej nadzieja hope flamed in her.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zapłonąć
См. также в других словарях:
płonąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, płonąćnę, płonąćnie, płoń, płonąćnął, płonąćnęli {{/stl 8}}– spłonąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa {{/stl 8}}{{stl 7}} ulegać zniszczeniu pod wpływem ognia; spalać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płonie dom, las. Podczas … Langenscheidt Polski wyjaśnień
płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… … Słownik języka polskiego
gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… … Słownik języka polskiego
pałać — ndk I, pałaćam, pałaćasz, pałaćają, pałaćaj, pałaćał 1. książk. «świecić się jasno, roztaczać blask, ciepło; być jasnym od światła, być rozgrzanym, rozpalonym» Łuna pałała na niebie. ◊ Twarz, skronie, policzki komuś pałają «ktoś ma gorączkę lub… … Słownik języka polskiego
zapłonąć — dk Vb, zapłonąćnę, zapłonąćniesz, zapłonąćpłoń, zapłonąćnął, zapłonąćnęła, zapłonąćnęli 1. «zacząć się palić płomieniem, rozgorzeć» Zapłonęły ogniska. Ogień zapłonął na kominku. przen. a) «zabarwić się intensywną barwą, zwykle czerwoną» Maki… … Słownik języka polskiego
rozgorzeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, rozgorzećeję, rozgorzećeje, rozgorzećrzał, rozgorzećrzeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć silnie płonąć, świecić; rozpalić się, rozświecić się : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień